Lessen 1, 4 en 8 waren voor mij persoonlijk het meest heftig, maar daarmee ook meteen het nuttigste. Die lessen hielden mij een duidelijke spiegel voor en dwongen mij echt diep in mijzelf te gaan kijken en oud zeer en oude angsten te lijf te gaan. Daar heb ik heel erg veel aan gehad. De overige lessen waren heel nuttig als aanvulling maar waren voor mij gevoelsmatig wel minder confronterend.
Les 10: Hele leuke wijze van afsluiting. Het juist niet geoefend zijn in het spreken voor de camera werkt echt in je voordeel en geeft veel herkenning, menselijkheid en daarmee betrokkenheid. Soms had ik echt het gevoel dat je rechtstreeks tegen mij sprak. Zoals je zelf al aangaf: Fuck perfect – welcome imperfection. Dat is zoveel eerlijker, ontwapenender, vertrouwenwekkender en daarmee zoveel krachtiger. Daarnaast was het leuk om mij bekende citaten te horen.
De cursus als geheel heeft mij meer zelfvertrouwen gegeven, sterker gemaakt en heeft mij geleerd om meer liefde voor mijzelf te hebben. Verder heb ik geleerd om bij mijzelf te blijven en dat ik mijn gevoelens van liefde mag hebben omdat het nu eenmaal mijn gevoelens zijn. Ik mag en kan vertrouwen op mijn gevoel omdat ik gevoelsmatig weet of iets klopt of niet. Vroeger dacht ik te veel over dingen na (omdat ik te veel gericht was op wat ik dacht dat anderen van mij verwachten/willen), maar dat werkt voor mij (als gevoelsmens) gewoon niet goed. Bovendien geniet ik nu meer van de momenten in het nu en ben ik beter in staat om dingen los te laten en problemen van anderen bij die anderen te laten en mij er niet zoveel van aan te trekken.
Welke drie belangrijkste inzichten hebben de lessen je opgeleverd?
De worsteling tussen het verlangen om bijzondere gevoelservaringen te delen en mijn onzekerheid over dat…
Ik sta helemaal ten dienste van het geluk van een ander. Ik kan heel hard…