Ik sta helemaal ten dienste van het geluk van een ander. Ik kan heel hard werken en ben super flexibel. En ik zeur bijna nooit. Ik kan met iedereen omgaan en ben graag een luisterend oor. Ik ben een doorzetter en doe mijn best. ‘Niet lullen maar poetsen’ is mijn credo!
Dit ben ik van een aantal jaren geleden. En ik was er heel trots op. Het klinkt ook stevig! Maar van binnen was ik onzeker. Ik paste me aan om zo de waardering van anderen te krijgen. Maar ik voelde me nooit vervuld. Want mijn geluk was afhankelijk van het geluk van een ander. Dit aanpassingsgedrag en de onvervuldheid ervan zie ik nu terug bij mijn clienten. Bijvoorbeeld bij dit stel:
Ik bespeur weinig energie tussen hen. Ze zitten op de bank op ruime afstand van elkaar. Ze lijken beiden uitgeblust. Hij is beweeglijker dan zij. Hij wil vrijheid en zij wil zekerheid. Zij weet niet goed wat ze moet doen en weet dat goed te verbergen. Hij gaat steeds meer zijn eigen weg en twijfelt over de relatie. Hij is eerlijker geworden en zij angstiger want ze ziet onder ogen hoe de werkelijkheid is.
Dit stel toont de tekenen van een relatie burn-out: uitgeblust, moedeloos en onzeker. Te lang aanpassen aan de wensen van je partner, brand je op.
Het liefst zeg ik tegen hen: STOP met AANPASSEN en INHOUDEN! Richt je niet meer zo op elkaar. Dit is een oud patroon wat je als kind hebt aangenomen om de liefde van je ouders te krijgen. Je bent nu volwassen. Wordt volwassen in je relatie. Neem ontslag van de taak om je partner te redden en gelukkig te maken. Dit komt voort uit je eigen behoefte om ‘goed’ en ‘waardevol’ gevonden te worden. Te veel geven aan de ander geeft jullie het gevoel dat je er toe doet. Stop daarmee! Stap uit de verstrengeling. Je doet er sowieso toe!
Maar dat zeg ik niet. Ik laat het hen zelf ervaren. Zij loopt op hem af. Hij zegt stop op ruime afstand. Zo voelt hij zich nog vrij. Zij voelt zich verloren.Hij loopt op haar af en zij stapt opzij. Ze wil hem wel dichtbij maar niet tegenover haar. ‘Hoe kan het anders?’, vraag ik. Zij gaat naast hem staan en hij draait zich om. Ze staan nu naast elkaar en kijken dezelfde kant op. Hij is blij verrast dat zij niet meer ‘in de weg’ staat maar naast hem. Zij voelt rust dat hij er is en dat zij ook haar eigen weg kan gaan.
Ben jij ook zo’n aanpasser? Dan heb ik een ding te zeggen: STOP IT! Doorbreek dat patroon. Ga je eigen weg en spreek je uit. Wees niet langer voorzichtig of bedachtzaam. Doe het net als dit stel dat na een aantal sessies weer tegen elkaar aan op de bank zit.
Waar speelsheid is, laat je vanzelf zien wie je bent en is aanpassen niet langer nodig. Je doet er namelijk sowieso toe!
Speelruimte voor volwassenen
In 1 op 1 sessies | Haptotherapie
In 1 op 2 sessies | Relatietherapie
0 Reacties