Ik ontmoet in mijn praktijk regelmatig eenzame mensen. Maar zij komen er vaak niet voor uit. Eenzaamheid is een taboe-onderwerp. Het is er, maar we hebben het er liever niet over. Althans niet over onze eigen eenzaamheid. Eenzame mensen vinden we toch een beetje zielig. Ik voel me eenzaam als ik me niet verbonden voel met de mensen om mij heen. En dit gevoel komt regelmatig voor, ondanks dat ik me gezegend voel met liefdevolle contacten.
Een therapeut vertelde me dat dit existentiële eenzaamheid is. Eenzaamheid hoort dus ‘gewoon’ bij het bestaan. Ik ben niet de enige die eenzame gevoelens ervaart. 30% van de Nederlanders is eenzaam en 10% zelfs zeer eenzaam. Dit blijkt uit onderzoek in opdracht van de stichting Coalitie Erbij. Jaarlijks organiseert deze stichting de Week van de Eenzaamheid om bewustzijn over dit onderwerp te vergroten door activiteiten te organiseren.
Volgens mij bestaat er ook zoiets als existentiële verbondenheid. Dat is een diepgaand verlangen om erbij te horen en je met een ander te verbinden. Als je in dat verlangen iets tekort komt of bent gekomen ontstaat eenzaamheid. Je (weer) kunnen verbinden met anderen is het beste medicijn.
Het lastige van eenzaamheid is dat wat je wil, namelijk contact maken, zo lastig is om te creëren. Als je leegte voelt of verdriet of angst is je natuurlijke neiging om in je schulp te kruipen. En als je je dan ook nog schaamt voor je eenzaamheid is contact maken erg lastig. Het is in zo’n situatie moeilijk om jezelf te zijn bij anderen en je te verbinden. Er moet iets gebeuren om de vicieuze cirkel te doorbreken. Gelukkig valt er ook wat tegen te doen.
Wat als eerste helpt tegen eenzaamheid is een uitgestoken hand. Je hebt een ander nodig die je uitnodigt om er weer bij te komen en je laat voelen dat je er mag zijn. Iemand uitnodigen of op een uitnodiging ingaan is niet altijd makkelijk. Het is de kunst om te weten hoe en waarvoor iemand in beweging komt. Voor de een kan dat een wandeling zijn of samen naar de film gaan. Voor een ander een omhelzing of een goed gesprek.
Om eenzaamheid echt aan te pakken moet je zelf iets gaan veranderen. Je moet leren te voorkomen dat je jezelf gaat isoleren. Dat kan door te ontdekken op welk moment je je terugtrekt. Op dat moment kun je nog uitreiken naar anderen. Zo bouw je positieve ervaringen op van contact maken. Haptotherapie kan je goed ondersteunen in dit proces doordat je vermogen tot contact maken wordt vergroot.
Mensen die zich eenzaam voelen help ik graag om weer de verbinding te voelen. In mijn begeleiding ondersteun in zo dat het vertrouwen in jezelf herstelt langzaamaan door te voelen dat je ertoe doet. Hiermee ga je de negatieve spiraal doorbreken. Als jij weer beter in je vel zit wordt het ook makkelijker om mensen in je buurt te hebben en houden.
Op https://eenzaam.nl staan ook nuttige weetjes en tips over eenzaamheid.
0 reacties